از کویر می آمد و به آفتاب کویر برده بود روح بخشنده اش،آوای گرم و دل سوخته اش.به نوای گاه گاه ساز پدر زمزمه آموخته بود و نزد عموی هنرمندش،مشق آواز کرده بود.عمو سالها پیش رخت از جهان بر بسته بود و حالا بضاعت کم پدر بود که یاریش کرده بود به امید آنکه هنرش را تجلی ببخشد به تهران بیاید و به حق آنچنان خوش درخشیده بود در اندک مجالی که بسیاری را شیفته و مفتون هنر و آواز آسمانی خویش ساخته بود.چشم شوخ زمانه بر نتابید،برادرش گرفتار حادثه ای شد و به جرم حمل مواد مخدر اعدام شد.حادثه ای که داغ همیشه ای گذارد بر دل برادر که گویی تقدیرش چنان رقم زده بودند که دل و روزگارش همچنان زادگاهش همه سوخته باشد و کویری.پدر از نزد او رخت بر بست و دون مایگی شهرنشینان چنانش داشت تا عطای نداشته ی تهران را به لقایش ببخشد،از همه برید و در گوشه ی انزوایی زیر آسمان کویر گوهر صدایش را مخفی کرد.اگر کلاس درسی برگزار میکرد،به دلخواه خود زمان و مکان آنرا تعیین میکرد و باز تا مدتها سکوت اختیار می نمود.اما سالها قبل وقتی کنگره ی جهانی بزرگداشت خواجوی کرمانی را برگزار میکردند نوای  او در اوج بود و طنین آوازش رشک هزاران.آری، "موسم گل" را در اوجی به یاد ماندنی دوره کرده بودو اکنون اینچنین بی یار و یاور نگاهدار همسر و یادگاران برادر بود و در این گوشه ی کویری دنیا که از آبی آسمان بیرون است،سقفی بر سر نداشت و اینگونه غریبانه زیست تا آندم که در آن هنگامه ی شرم آور، اوج آوازش در بم آوار خاموش شد.

حکایت ایرج بسطامی،حکایت هنرمندان دیاری است که مظلومانه می زیند و حمایتهایی که بایسته است از آنها صورت بگیرد بی انصافانه از ایشان دریغ می شود. و به تعبیر معینی کرمانشاهی:

گور سردی بنمایید  که  در خاک رویم

با متاع هنر و عشق که بی مشتریند

                                         ۵ دیماه سالروز زلزله بم

نظرات شما عزیزان:

حسين كرمي

ساعت14:45---23 اسفند 1392

- [ایمیل]

سلام رامين شي موكوني؟
اي چه وضعيه درس كردي بره خوت؟
اگه دونسي يه سري بزن بمون يه زنگي اس ام اسي چيي

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: